کد مطلب:90476 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126

آری مرگ علی با شهادت بود، آن هم به هنگام نماز و در شریفترین اوقات یعنی ماه مبارك رمضان و در مقدس ترین مكان یعنی خانه ی خدا (مسجد) و به دست اشقی الاولین و الاخرین.

در كعبه شد پدید و به محراب شد شهید
نازم به حسن مطلع و حسن ختام تو

از سویی با این شهادت، زندگی را از سر گرفت، كدام زندگی؟ حیات جاودانه ای كه آغازگر آن ندای: «فزت و رب الكعبه.» بود، شتابان به آشیانه ی واقعی رفت و: «انا لله و انا

[صفحه 560]

الیه راجعون.» را مفهوم و معنای واقعی بخشید و از سویی دیگر، دشمنان كوردل و بی باك خود را كه در حقیقت، دشمنان خدا، رسول، اسلام و قرآن بودند، چه آنان كه تیغ به روی او كشیدند و چه آنان كه با تیغ زبان قلب مباركش را جریحه دار نمودند و چه كسانی كه فرق نازنینش را، به خون دلش رنگین نمودند، در جمع به نام ناكثین، قاسطین و مارقین و اسقی الاولین و الاخرین، به علت خصومت با ولی الله، به نابودی و هلاكت دائم گرفتار شدند.

و الحمدلله اولا و آخرا و ظاهرا و باطنا

بیست و دوم شوال المكرم 1412 قمری مطابق با پنجم اردیبهشت ماه سال 1371 شمسی

صفحه 560.